اسلایدر

روزهای آخر است و مهربانی چون محمد (ص) نگران امتی است که بعد از او ، بیراهه را راه می پندارند. نگرانی مبهمی وجودش را فرا گرفته . هنوز سنگینی مسئولیتی بزرگ را روی شانه های رسالتش احساس می کند.رحمه للعالمین است ، پیامبر مهربانی هاست .همان کسی است که حال دشمنانش را نیز می پرسد ، حال چگونه از میان امتش برود بدون آنکه  دست آنها را به دست توانای یک امام مقتدر سپرده باشد؟ اما جای نگرانی نیست . علی (ع) کنار او است ، چون همیشه ،او حیدر کرار است ، او صبور و مهربان است و همدم همیشگی پیامبر (ص).

آنروز در حجه الوداع ،خورشید و ماه کنار هم ایستادند تا حجت را بر امتی تمام کنند که پیروان آخرین و کامل ترین دین خداوند هستند.از آنروز تا همین لحظه ،کائنات زمزمه می کنند :

من کنت مولاه فهذا علی مولاه

و غدیر، کمال نبوت است و دنباله مسیری که پیامبر ترسیم کرده، تا هر چه رنگ و بوى تعصب را بشوید و هرچه دیوار تبعیض را بکوبد.

غدیر، اتمام نعمت است و لطف ‏خداست بر سر اهالى زمین تا با عدالت علوى، باقیمانده رسوم جاهلیت را بشکند و هرزه‏ هاى شرک و نفاق را برچیند.

غدیر، پایان رسالت است و على «علیه‏السلام» مولا میشود، تا پرچم پیامبر را پس از او به دست بگیرد و لباس رزم بپوشد براى آزادى بندگان خدا و برای هدایت دین...

غدیر، یک تاریخ است؛ تاریخى سرخ که اولش مدینه است، وسطش کربلاست و آخرش ظهور.